ခေရာင္းလမ္းအတြက္
ဆူးခင္းထားေသာ
ညနက္နက္ ႏွင္းဆီဆူးခက္ေတြက
ငါ့ကို ေပြ ့ဖက္အနမ္းနဲ့
ႏွစ္သိမ့္ေပးခဲ့ၾကပါတယ္ ညေန.........
ေၿမပံုေပၚကေန့စြဲေတြလည္း
အပိုင္းပိုင္း က်ိဳးၿပတ္ခဲ့တယ္
အေရာင္ေတြနဲ့ ေဆးၿခယ္ၿခင္းတရားကိုလည္း
ဘ၀အတြက္ ေမ့ေဆးအၿဖစ္ ငါယူသံုးခဲ့တယ္
တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ့.......
ငါေၿပာခဲ့ေသာ
ငါ့စကားလံုးေတြနဲ့ ငါဆန့္က်င္ဘက္လားရာကို
ဦးတည္ ခရီးထြက္တတ္ပါတယ္
digital ေတြ analog စနစ္ေတြေၾကာင့္
3d ပန္းခ်ီကားလည္း
ရုပ္လံုးမၾကြေတာ့ဘူး
ကိႏၵရီ ကိႏၵရာအတြက္ေတာ့
ႏွစ္တစ္ရာ calendar ေလးေပးၿပီး
အလြမ္းေၿဖခိုင္းခဲ့တယ္
internet ေပၚမွာ ကဗ်ာေရးၾကသူအားလံုးကိုေတာ့
က်ေနာ္ေလးစားအပ္တယ္......
ဆက္ေရးတိုင္း မဆံုးႏိုင္ေသာ
ကဗ်ာေတြကိုေတာ့
ခ်စ္သူအတြက္
ငါမဖြဲ ့အပ္ေတာ့ဘူး.....
စကၡဳအလင္းေၾကာင့္ပဲ
ငါ့မ်က္လံုးေတြကို
ငါကိုယ္တိုင္ ထိုးေဖာက္ပစ္ခ်င္ေနၿပီ
အာရံု ေၿခာက္ပါးေၾကာင့္လည္း
ကိ္ေလသာတို့ မခ်ဳပ္ၿငိမ္းခဲ့ရာ
ေတြးေခၚစရာဦးေႏွာက္ေၾကာင့္လည္း
ႏွလံုးေသြးေၾကာတို့ ေၿပာင္းၿပန္စီးဆင္းေစခဲ့တယ္
နိဂံုးဆိုတာလည္း
အဆံုးသတ္မမွားဖို့ သတိေပးေနသာ
အခ်က္ၿပ ေဆာင္ပုဒ္တစ္ခုပါပဲ
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ နိဒါန္းအတြက္လည္း
စဦးေပးဆပ္မွဳၿဖစ္ေသာ ပဏာမလုပ္ရပ္ေတြက အေရးၾကီးေနၿပန္ေရာ.......။
No comments:
Post a Comment